Sinusoidalnie, czyli na zasadzie wzlotów i upadków, układa się forma Stali w obecnym sezonie. Kraśniczanie dobre mecze przeplatają bardzo słabymi. Jak „załapią” potrafią wygrać parę spotkań z rzędu, po czym – nie wiedzieć czemu – następuje dołek, a jego efektem są porażki. Kibice „niebiesko-żółtych” udający się na stadion przy Al. Niepodległości sami nie wiedzą, czego spodziewać się po ich pupilach.

Na jedenaście rozegranych jak na razie spotkań, Stali wygrała pięć i sześć razy musiała uznać wyższość rywala.  Zobaczcie zresztą sami, jak układa się bilans gier kraśniczan w obecny sezonie.

4:3 z Avią Świdnik
1:2 z Izolatorem
0:3 z Lublinianką
1:0 z Orłem Przeworsk
1:0 z Podlasiem
2:0 z Karpatami
2:3 z Tomasovią
2:4 z AMSPN Hetman
0:1 z JKS Jarosław
0:4 z Sokołem Sieniawa
3:2 z Omegą

Po bardzo dobrej rundzie wiosennej poprzedniego sezonu, kiedy Stal w cuglach zapewniła sobie utrzymanie na trzecim froncie i - co więcej – wyrosła na największą rewelację, spodziewaliśmy się bardziej równej gry ze strony kraśniczan. Bo wydawało się, że jest to już drużyna ukształtowana. Kto wie, czy Stal słabszej, nierównej gry nie przepłaca właśnie bardzo dużą intensywnością gry w poprzednich rozgrywkach. Jak przyczyny słabszej postawy swojego zespołu argumentuje trener Dariusz Matysiak? – Latem mieliśmy mało czasu na odpoczynek. Później w sparingach przytrafiły się kontuzje i czołowi gracze nie przepracowali okresu przygotowawczego. Teraz dochodzą do formy w cyklu meczowym. Widać zwyżkę formy u Szewca i Pietronia. W sparingach fajnie prezentowali się nasi wychowankowie, ale w tym momencie nie są oni w stanie jeszcze podołać wysiłkowi fizycznemu i psychicznemu, towarzyszącemu grze w trzeciej lidze. Oni jeszcze wypalą. W dalszej perspektywie liczę mocno na Barszcza i Chudzika. Najważniejsze, iż mija nas powoli kryzys fizyczny. Łapiemy właściwy rytm. Bo na początku rundy graliśmy jeszcze na świeżości, a potem dopadł nas dołek fizyczny.

Doszły do nas również słuchy, że w Kraśniku zanosi się na zmianę trenera, jednak te domniemania odeszły do lamusa. Rzekomo Stal poprowadzić miał Marek Pastuszka, lecz o żadnych zmianach na ławce trenerskiej nie ma mowy. Przynajmniej na razie. Potwierdził to prezes Krzysztof Łach i trener Matysiak  – Mamy z zarządem nakreślone zadanie. Ja sam wiem, co mam robić. Jak każdy z nas mam swoich zwolenników i przeciwników. Wiem, że nie jestem najlepszym trenerem, znam swoje miejsce w szeregu. Swoje obowiązki wypełniam najlepiej, jak umiem. Nie zawsze to wychodzi. Dopóki ta praca będzie sprawiała mi przyjemność, a drużyna będzie mnie akceptowała, to będę jej trenerem. Jeśli będzie inaczej - zrezygnuję. Pierwszy dowie się o tym prezes. Do końca rundy na pewno zostaję. Teraz mam czas na wykazanie się. Muszę wyprowadzić chłopaków z dołka psychicznego.

Oddzielny akapit poświęcić musimy meczowi Stali w Sieniawie. Pomijamy już fakt wysokiej porażki z beniaminkiem, bo Stal została tam po prostu rozmontowana. Głośniej niż o wyniku tego meczu mówiło się o kontrowersyjnych decyzjach Pawła Tuckiego i wyrzuceniu z boiska Tomasza Ryczka i Marcina Wojtaszka. Dodatkowo na trybuny odesłany został trener Matysiak. Decyzje arbitra Tuckiego były niedorzeczne, pokazanie czerwonego kartonika dla Wojtaszka budzi największe kontrowersje. Sędzia z Zamościa może i nie wypaczył wyniku meczu, ponieważ kartki pokazał kolejno w 74. i 79. minucie przy prowadzeniu Sokoła 3:0, niemniej jego decyzje miały wpływ na werdykt LZPN-u. Sternicy klubu odwoływali się do Wydziału Dyscypliny LZPN, ale nic  nie wskórali. Kara została podtrzymana. Działacze związku byli nieugięci – zawiesili i piłkarzy i trenera. Pięć meczów dla Matysiaka i Ryczka, dwa dla Wojtaszka. – Odwołanie w związku nic nie dało. Przez pięć meczów nie będę mógł prowadzić zespołu z ławki rezerwowych. Zostały więc mi jeszcze cztery. Co do pracy sędziów, to nie chcę się wypowiadać. Wszystko jest udokumentowane na filmach. Zresztą Tomek Ryczek był wielokrotnie prowokowany przez piłkarzy. Może ta kara dobrze na niego wpłynie. Będzie to nauczka, dzięki czemu zdoła w przyszłości utrzymać nerwy na wodzy – kończy trener Matysiak.