Stal Poniatowa przyszły sezon spędzi w lubelskiej okręgówce. Klub, o którym jeszcze niedawno było głośno za sprawą występów w II lidze, będzie niedługo występował na szóstym szczeblu rozgrywek w Polsce. Według Pawła Kilijańskiego, pomocnika „żółto-niebieskich”, taki stan wcale nie musi trwać dłużej niż rok. 

99 straconych goli w 26 meczach, średnia niemal 4 gole na mecz. Nie da się ukryć, że zasłużenie jesteście w tym miejscu tabeli, w którym jesteście.

- Ciężko stwierdzić, czy zasługujemy na tę pozycję. Złożyło się na to kilka czynników. Z klubu odeszli kluczowi zawodnicy po ostatnim sezonie, zarząd nie zdążył załatać dziur, a trener Tomasz Kamiński miał do dyspozycji głównie młodzież z Poniatowej. W pierwszych kolejkach zabrakło Szymona Prześniaka i nasza obrona była eksperymentalna. Dodatkowo trzeba zauważyć, że nie ominęły nas liczne kontuzje.

W ostatnim meczu z Roztoczem Szczebrzeszyn bliscy byliście niespodzianki i wygranej. Brak koncentracji, błędy indywidualne - co było powodem utraty niemal pewnych trzech punktów?

- W spotkaniu z Roztoczem prowadziliśmy grę, do przerwy wygrywaliśmy 1:0. W drugiej połowie uważam, że o końcowym wyniku zadecydowały błędy indywidualne. Najpierw Patryk Wyrostek niepewnie wyszedł z bramki, potem po stałym fragmencie gry zawodnik gości najlepiej odnalazł się w tłoku i strzelił gola. I znowu wspomnę w tym miejscu o kontuzjach. Mimo, że przegrywaliśmy 1:2, Bartosz Tomczuk wyrównał w 90. minucie na 2:2. Niestety, tuż po wznowieniu gry, goście posłali długą piłkę za linię obrońców i zawodnik Roztocza ładnym strzałem ustalił wynik. Zabrakło nam trochę koncentracji w końcówce.

Szansa na zwycięstwo pojawi się za tydzień w meczu z Unią Krzywda. Bo z kim, jak nie z ostatnią drużyną w tabeli, Stal Poniatowa ma wygrywać?

- Na pewno będziemy chcieli to uczynić. W poprzedniej rundzie zwyciężyliśmy 3:0 na własnym stadionie. Mam nadzieję, że i teraz uda nam się udowodnić wyższość.

Zmuszeni jesteście w głównej mierze grać juniorami, średnia wieku w wyjściowej jedenastce ledwo przekracza 20 lat. Czy jesteś nieco rozczarowany brakiem wzmocnień zimą i zdecydowanych działań klubu? Trener Sławomir Kozłowski zapowiadał walkę o utrzymanie, ale szybko okazało się, że to tylko pobożne życzenia.

- W przerwie zimowej były wzmocnienia, trener Kozłowski ściągnął dobrze znanego z lubelskich boisk Bartosza Tomczuka, a także Ukraińca Maxima Vlasyuka, Daniela Jeża i Jacka Piekarczyka. Niestety, urazy spowodowały, że kadra nie była tak szeroka, jak być powinna. To prawda, gramy bardzo młodym składem, większość stanowią juniorzy z rocznika ’95 i ’96. Nie można odmówić im ambicji, chęci, ale czasami brakuje im po prostu doświadczenia. Przede wszystkim błędy popełniono przez rozpoczęciem sezonu. Wtedy to nie załatano dziur po odejściu kilku podstawowych zawodników. W zimie trener Kozłowski próbował to wszystko jakoś poskładać, ale chyba było już za późno.

Wspomnieliśmy o Sławomirze Kozłowskim. Niedawno zarząd Stali podziękował mu za współpracę. Jak wy, zawodnicy, odebraliście taką decyzję władz klubu?

- Byliśmy zaskoczeni jego zwolnieniem. Myśleliśmy, że przynajmniej do końca sezonu będzie nas prowadził. Jako piłkarze musieliśmy uszanować tę decyzję, mimo, że nie wszystkim się podobała.

Jego miejsce zajął Lech Bąk, dotychczasowy trener juniorów starszych. To już trzeci trener w tym sezonie w waszej ekipie. W sytuacji, gdy wielu młodych tworzy teraz pierwszą kadrę Stali, jego angaż to dobre posunięcie?

- Trudne pytanie. Myślę, że trzeba dać trenowi czas na pracę. Dobrze zna młodych chłopaków z Poniatowej, ale jego zadaniem jest teraz prowadzenie pierwszej drużyny i czas pokaże, czy sobie poradzi. Trenera rozlicza się w głównej mierze za wyniki i uważam, że z tego punktu trzeba oceniać jego zatrudnienie.

W młodym zespole Stali Poniatowa, Paweł Kilijański (drugi z lewej) jest jednym ze starszych piłkarzy.