Powrót przed rokiem do klubu, w którym się wychował, do Tomasovii Tomaszów Lubelski, wielu odbierało jako zmierzch jego gry w wyższej lidze niż trzecia. Wypożyczenie do drugoligowego Gryfa Wejherowo, a teraz podpisanie kontraktu z Arką Gdynia, to dowód na to, że Jacek Kusiak nie złożył jeszcze broni, co potwierdza w rozmowie z naszym wortalem.

Podpisałeś z Arką Gdynia roczny kontrakt. Co obiecujesz sobie po występach w ekipie "Arkowców"?

- To prawda, związałem się z Arką umową na rok z opcją przedłużenia na kolejny sezon. Czego sobie obiecuje? Mam nadzieję , że ciężką praca na treningach przekonam do siebie trenera i zamelduję się na dłużej na pierwszoligowych boiskach.

Dlaczego wybrałeś właśnie Arkę?

- To klub z tradycjami, który jest marką samą w sobie. Z drugiej strony dobrze czułem i nadal czuję się na Pomorzu. Miałem inne propozycje, były również zapytania z kilku klubów z pierwszej ligi.

Czujesz, że to może być w końcu twój czas? Pierwszej ligi w barwach GKS Bogdanka (ówczesna nazwa Górnika Łęczna – przyp. red.) nie zwojowałeś, głównie przez kontuzje. W Arce rywalizacja wydaje się być jeszcze większa.

- Chciałbym, aby tak się stało. Zgadza się, w Bogdance miałem pecha w postaci kontuzji. Gdy wyleczyłem jedną, za chwilę pojawiała się druga. Rywalizacja jest dobrym sposobem na podnoszenie sobie poprzeczki oraz poprawiania umiejętności.

Na pewno jednym z głównych czynników, dla których jesteś teraz w Gdyni, były dobre występy w Gryfie Wejherowo. Jak ocenisz półroczne wypożyczenie do tego klubu?

- Może nie mi to oceniać, bo takie pytanie należałoby skierować do działaczy klubu, ale jeśli mógłbym coś powiedzieć, to myślę, że pomogłem drużynie. Co prawda nie utrzymaliśmy się w związku z reorganizacją drugiej ligi, jednak z występów w Gryfie , szczególnie tych ostatnich, jestem zadowolony. Korzystając z okazji chciałbym w tym miejscu podziękować prezesowi, dyrektorowi sportowemu i trenerowi za możliwość dołączenia do drużyny.

W Górniku grałeś częściej w pomocy, zmieniając Michała Zubera, w Gryfie było podobnie, również występowałeś na skrzydle. Większość swojej kariery grałeś "na szpicy". Zdołałeś się przestawić na inną pozycję, a co za tym idzie, inne zadania na boisku?

- W Łęcznej zamiast uczyć się grać na tej pozycji, zostałem rzucony na głęboką wodę. Nie będę ukrywał – nie poradziłem sobie. Teraz uważam, że jest to moja optymalna pozycja i czuję się na niej lepiej niż gdybym teraz miał wystąpić na klasycznej „dziewiątce”. Grający na skrzydle założenia ofensywne mam takie same, lecz muszę więcej pracować w defensywie.

Myślisz czasami o tym, co by było, gdyby nie nękały cię wspomniane wyżej kontuzje? Nie da się ukryć, że mocno wyhamowały one twój dalszy piłkarski rozwój. Kto wie, może teraz przygotowywałbyś się z Górnikiem Łęczna do występu przeciwko Wiśle Kraków w Ekstraklasie?

- Szczerze? Nie cofam się w przeszłość. Nie warto gdybać, mam za mało czasu, żeby się nad tym zastanawiać.