Ten moment musiał kiedyś nadejść, ale nie sądziliśmy, że stanie się to już teraz i w takich okolicznościach. Paweł Pliszka, a więc żywa ikona radzyńskich Orląt, zmienia otoczenie i przynajmniej do końca roku pogra na zasadzie wypożyczenia w Gromie Kąkolewnica.

Mówi się o nim często jako o jednym z najlepszych piłkarzy w historii klubu, a na pewno ostatniej jego dekadzie. Czy takiego zawodnika, który zapisał się w dziejach ekipy z Warszawskiej rzeczywiście warto było lekką ręką oddać gdzieś do czwartej ligi?

U nas, niestety, nie szanuje się piłkarzy zasłużonych. Trochę się dziwimy, że w klubie nie było determinacji, aby pozostawić takiego gościa w drużynie. Już w poprzednim sezonie Damian Panek pomijał Pliszkę przy zestawianiu jedenastki, nie było tam dla niego miejsca. Teraz był praktycznie bez szans na grę.

Ktoś powie – zadecydowała dyspozycja sportowa. Z jednej strony niby się wybroni, natomiast w przypadku trzeciej ligi mówimy przecież o futbolu amatorskim. Orlęta nie grają o awans, spadek też raczej im nie grozi. Chodzi po prostu o zwyczajny szacunek do takich postaci właśnie jak on. Pliszka piłkarsko na boisku też by się wybronił. Od reszty nie odstawałby. Sprowadzeni latem Mielniczuk oraz Maca, jak na razie różnicy nie robią. Szczerze mówiąc – prezentują się słabo. A jemu - na pewno - nie należało nigdy odmówić czegoś, czego piłkarz nigdy nie gubi – boiskowej mądrości, techniki, doświadczenia oraz w tym przypadku – poszanowania dla „biało-zielonych” barw.

Pliszka był zawsze dobrym piłkarzem, szalenie istotnym dla drużyny, częścią jej kolektywu. Pozostanie symbolem Orląt, ich piłkarskiej długowieczności. Człowiek bezapelacyjnie oddany jednym barwom. Szanowany przez kibiców. W czerwcu został przecież wybrany przez nich Najlepszym Piłkarzem Piętnastolecia, wyprzedzając m.in. Krzysztofa Stężałę i Tomasza Brzyskiego. Jeden z czytelników napisał wówczas: "Gratulacje! Sukces jak najbardziej zasłużony". Wymowne.

- Stwierdziliśmy z trenerem Damianem Pankiem, że nie gram, więc wybrałem ofertę z Gromu. Dostawałem mało szans od trenera. Żalu nie mam. To Damian podejmował taką decyzję. Nie ma tutaj żadnej mowy o jakimś konflikcie. Znamy się przecież bardzo długo. Jesteśmy na stopie koleżeńskiej. Czuje się na siłach, aby grać w trzeciej lidze, ale były takie, a nie inne decyzje personalne. Będę trenował teraz trzy razy w tygodniu z Orlętami, dwa razy udam się na zajęcia z Gromem – skwitował sprawę sam zawodnik.

Pliszka zostanie zapamiętany przez kibiców jako wizytówka i emblemat tego klubu. Nikt nie odbierze mu przecież tylu minut rozegranych w „biało-zielonych” barwach.